Gibbons dag 3

20 augustus 2014 - Mae Sot, Thailand

Vandaag begon de dag gewoon weer lekker om kwart voor 7. Snel kleren aandoen, naar de wc en tandjes poetsen. We zijn hier met 6 man, 2 Nederlanders en de rest Duitsers. Een Duits meisje en ik zijn 17. Een Duits meisje van 18. Dan komt de andere Nederlandse van 21. Dan komt er een man van 30 die 22 ofzo lijkt. En nog een Duitse van 31 die 25 ofzoiets lijkt. Gisteravond heb ik nog met 3 Duitsers gekaart en de Nederlandse, ook heb ik nog naar de lijst gekeken met films hier en dat zijn er echt superveel. Vandaag begonnen de gibbons om 5 uur 's morgens te zingen. Het is meer keihard schreeuwen, maar ik viel zo weer in slaap. Mannetjes en vrouwtjes hebben een verschillende "melodie". Je hoort het de hele dag en je raakt er aan gewend. Het is eigenlijk wel fijn dat je het altijd hoort en het klinkt heel grappig. Nadat we waren opgestaan begonnen we om 7 uur weer met fruit snijden en in de bakjes doen. We hebben 2x 27 bakjes en 1x 25. De 27 bakjes zijn voor de gibbons en de 25 bakjes zijn voor de apen, zoals Pharanee ze noemt. Een van de 27 is speciaal voor George, want hij is bijna helemaal verlamd en kan niet zo goed eten. Vandaag heb ik de apen niet gevoerd, want ik vind dat niet zo leuk. Sommige zijn heel agressief en grijpen naar je armen. In plaats daarvan heb ik zowel 's morgens als 's avonds de restjes in hele kleine stukjes gehakt voor de ganzen. En heb ik ze ook weer 's morgens en 's avonds gevoerd. Ik vind het fruit hakken leuker dan de gibbons en apen voeren. Hierna zijn we gaan ontbijten en hebben weer geveegd. De leukste gibbons vind ik George, Mimi, Noi, Valentijn, Danielle (mannetje) en Jerry. George is bijna helemaal verlamd en is heel lief en wil graag gekrabd worden. Mimi lijkt een norse oude dame en je moet oppassen dat ze niet grijpt, maar soms is ze heel lief en wil ook graag gekrabd worden. Vaak niet maar ze ziet er grappig uit. Noi wil ook altijd gekrabd worden en als je stopt dan wijst hij naar zijn rug en moet je doorgaan met krabben. Ook steekt hij vaak zijn hand uit en dan kun je hem aaien. Hij zit in een kooi met Mama, maar zij is heel verlegen en houd niet zoveel van mensen. Valentijn is een gibbon van 6 jaar die vaak 's avonds naar binnen komt om in de kooi te zitten. Danielle is ook een jonge gibbon. Het is een bruine gibbon en houd er ook van om gekrabd te worden. Jerry is een wat oudere gibbon en wil met geen een gibbon zijn kooi delen. Hij is ook getrapt door zijn vorige baasje, waardoor hij zijn rug gebroken heeft en krom loopt. Hij lijkt dik, maar is dat helemaal niet. Hij houd van mensen en houd ervan om gekrabd te worden. Hij is heel lief naar mensen toe. Tijdens het avondeten worden worden we altijd vergezeld door een klein gewoon aapje van 6 maanden. Hij is heel schattig. Ook zit dan Valentijn in zijn kooi in de eetkamer. Gibbons van 6 zijn net wel net niet volgroeid en ze kunnen wel 40 tot 50 jaar worden. Dat had ik dus niet verwacht. Boven zitten er nog 2 babygibbons van 6 maanden. Ze rennen daar rond. Een van hen is Albert die we soms mogen knuffelen. Net mocht ik ook even op hem passen en de fles geven, maar hij rende weg en werd weer in zijn kooitje gezet. Boven zit 's avonds nog een gibbon van 7 jaar. Ik weet even zijn naam niet meer. Als wij om 7 uur naar ons huisje gaan mag hij hier in de eetkamer rondrennen net zoals de kleine babygibbons. 's middags hadden we weer een lekkere lunch met ei. Ik heb nog nooit zoveel lunch gegeten als de afgelopen 4 weken. Ben alweer op de helft van mijn laatste week. Ik heb wel zin om naar huis te gaan, maar ik vind het vooral hier heel leuk. Ik vind het wel dat ik met deze Nederlandse en Duitsers ben, want de Duitsers praten vaak alleen maar Duits en de Nederlandse zit vaak de klagen dat ze niks te doen heeft en de gibbons wil knuffelen. Ik ben al erg blij dat ik ze kan aanraken en zo dicht bij ze ben. Het is vooral heel leuk om op klein Albert te passen en hem zijn flesje te geven. Hij heeft ook een speen en een luiertje om net een klein mensje. Het is echt heel leuk hier, behalve dan het voeren, waneer de gibbons agressief zijn en je arm/pols proberen te pakken (wat vaak lukt). Zometeen gaan we weer avondeten. Ben benieuwd wat Pharanee vandaag heeft gekookt, want ze kan heerlijk koken. Voor het eerst mis ik het eten thuis niet. Ik denk dat als ik weer thuis ben het eten van Pharanee ga missen. 

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

5 Reacties

  1. Rosan:
    20 augustus 2014
    Ooohhh Albert klinkt echt als een schatje!! hahaha dat eten! Je mag altijd een keertje bij ons eten he ;) Dus mama als jij ook mijn reactie leest,, kan zijn dat Lynn een keertje bij ons komt eten als ze daar zin in heeft haha. Zit maar een beetje te dollen,, maar jaaaaa zondag eindelijk weer thuis!! En je weet het he,, het eerste weekend in wanroij wat we dan gaan doen ;) Tot zondagg!! nog veel plezier en geniet er nog maar even van! xx
  2. Mama van de wasservice:
    20 augustus 2014
    Ha Lynn,

    Eindelijk wordt mijn "kookkunst" gewaardeerd. Ik al blij, hoor ik namelijk thuis niet zo vaak. Toch na ruim 3 weken van huis overtreft iemand mij toch weer. Knap van Pharanee.
    Dus Rosan, roep niet te hard. Bij thuiskomst gaan we 2 weken koken voor LYnn, maar daarna moet ze het zelf doen samen met Joeri en Stijn. Ken jij Lynn haar kookkunten???!!! Ik wel!!!!
    De gibbons zijn erg schattig. Lynn albertje wel daar laten en niet stiekem in je tas mee naar huis smokkelen. Dat gaat nooit goed met scooter!!
    Groetjes. We zien je zondag in Dusseldorf.
  3. Rosan:
    20 augustus 2014
    Haha Ans ik zal niet te hard roepen ;) ik ken ze heeeel lichtjes maar nu ik dit hoor ga ik daar een keertje gebruik van maken om ze te leren kennen. Dus Lynn, bereid je maar vast goed voor en snuffel maar vast lekker in wat kookboeken om voor mij een lekker gerecht te maken en je kookkunsten te showen ;) haha
  4. Maria:
    20 augustus 2014
    wat 'n pret hier aan deze zijde van de aardbol hè Lynn, en dat dan over eten...maar ja, wie weet wat er uit volgt? En ja Rosan: natúúúrlijk lees ik 't verhaal van Lynn (en jouw reactie dus ook)want Lynn: wat kun je toch mooie verhalen schrijven!! Heel boeiend, wij reizen zo toch 'n beetje met je mee. Mogen wij de foto's ook 'n keertje bekijken?
    Nu nog lekker van de laatste daagjes genieten en dan weer naar huis; aan alles komt 'n eind....dus nog 'n goede reis gewenst en tot IN WANROIJ, doeidoei, Maria.
  5. Lia:
    22 augustus 2014
    Hoi Lynn, ik blijf met je meegenieten van je verhalen. Jeetje wat een sterke vrouw om dit opvanghuis te runnen na alles wat ze meegemaakt heeft. En Lynn ik zie je daar al rondlopen en die apen lekker op hun rug krabbelen. En thuis zullen ze straks best een lekker bakje fruit van jou lusssen